Automatische piloot

 

 

Ik ga naar de Etos en loop langs de schappen. 

Een vriendelijke medewerkster vraagt of ik het ik het kan vinden. 

‘Nee, eigenlijk niet. 

Ik zoek iets om mijn geheugen te verbeteren.’

 

Weet u nog hoe het heet? 

‘Haha, nee!’ 

 

Hoe klassiek is dit geval! 

Na lang nadenken was het Gingko Biloba dat ik zocht. 

 

Het is mijn eer te na om een 1 ding op te schrijven dat ik heus wel kan onthouden! 

De medewerkster en ik hebben er hartelijk om gelachen maar eenmaal in de auto vond ik het eigenlijk helemaal niet zo leuk. 

 

Ik ben nog lang niet zo heel oud dat ik niet 1 simpel dingetje kan onthouden. 

Soms weet ik ook niet eens dat ik door een bepaalde straat ben gereden omdat ik 

gewoonweg niet oplet.

  

In mijn bijna overspannen periode (dat was wel 100 jaar geleden toen de kinderen nog heel jong waren) haalde ik mijn man iedere vrijdag van Schiphol op. 

Op weg ernaar toe zag ik het bordje “Schiphol”. 

En op een dag, toen ik mijn man weer ging ophalen, was ik in totale verbazing over dat bordje. 

 

‘Waar ligt Schiphol in hemelsnaam?’ 

 

Nu zou ik me daar doodongerust om maken. 

Toentertijd ging het aan mij voorbij (zoals zo veel dingen). 

Wat zonde eigenlijk dat de automatische piloot mijn leven had overgenomen. 

Wie weet heb ik geweldige dingen gemist omdat ik er niet bij was met mijn hoofd. 

 

Waarschijnlijk was het een overlevingsstrategie die ik nodig had. 

Soms zijn deze strategieën noodzakelijk bijvoorbeeld in gevaarlijke situaties. 

Maar in mijn geval was het gewoon verstand op vliegtuigmodus.

 

Fysiek was ik er wel maar mentaal niet.

Overleven in plaats van te leven. 

 

Een aantal jaren later werd ik wakker. 

De kinderen waren zomaar groot geworden en ik switchte naar de actieve modus. Waar het geluid aan is en alles weer actief! 

 

Ik heb het licht wat later gezien en bewandel mijn weg ietwat anders. 

Ik doe mijn uiterste best om de vliegtuigmodes niet meer aan te zetten.

 

Jammer dat mijn telefoon geen zen-modes heeft.