Het anders denken pad

 

 

Ik wil jullie meenemen op een “anders denken” pad.

En als je niets met de zienswijze hebt vraag ik je toch om er voor open te staan.

 

Vorige week had ik een auto ongeluk waarbij mijn auto total loss was.

Ik had een lichte hersenschudding, de benodigde blauwe plekken en was vrijgekomen met de schrik van mijn leven.

Gelukkig waren er geen slachtoffers bij het ongeluk betrokken.

 

Ik was boos omdat ik vond dat de bestuurder had moeten uitkijken want ik reed tenslotte op een voorrangsweg.

Ik had alle recht om boos te zijn. Dit had niet hoeven te gebeuren!!

Mijn auto was niet meer te maken, dat zag ik in één oogopslag.

Maar gelukkig was mijn hond ongedeerd. Ik maakte me zorgen om hem.

 

Ik had wel 10 engeltjes om me heen gehad.

Bomen, lantaarnpalen, een glazen pui en een vrouw die vlak voor mijn auto liep (!) had ik gemist in mijn toen oncontroleerbare auto.

 

Nu ik dit de revue laat passeren zie ik in dat ik veel zaken op de eerste plaats zet.

De auto kwam eerst, daarna de hond, ik dacht zelfs aan de bestuurder die mij had aangereden: “Heeft hij niets”?  en pas daarna aan mijn eigen persoontje.

 

Natuurlijk weet ik dat ik mezelf op de eerste plaats moet zetten.

In dit soort situaties komt je ware aard naar boven.

Ik ben druk bezig om de beste versie van mezelf neer te zetten.

Wat zoveel betekent dat ik geen ‘please’ gedrag meer wil vertonen en dat ik sta voor wat ik ben.

 

Nou, er was niet veel over van die sterke vrouw die ik aan het bouwen was.

Ik zag eruit als een zielig vogeltje met een dikke bult op haar hoofd.

En alsnog denken aan de ander en mezelf als laatst zien.

Ik had me kunnen afvragen: “Waarom gebeurt mij dit nu”?

Maar in plaats daarvan vraag ik mezelf af: “Wat kan ik uit deze situatie leren”?

(Hier begint het ‘anders denken’ pad!)

 

Een spiritueel coach vertelt mij: “Dit is een teken van het universum voor jou om het rustig aan te doen en inwaarts te treden.  Dit gebeurt niet voor niets”.

Iedereen die van mijn ongeluk hoort, zegt tegen mij:

”Je doet toch wel rustig aan, hè”? (Ik kan dat zinnetje niet meer horen!)

Goed bedoeld, dat weet ik wel, maar “rustig aan” en “Virginia” corresponderen niet met elkaar. Hoe doe ik dat?

Ik heb mijn hele leven niet rustig aan gedaan.

En nu, door die hersenschudding, ben ik ‘gedoemd’ om pas op de plaats te maken.

 

Wat is mijn gegeven boodschap? (na lang denken met geklutste hersenen!)

Dat ik niet in de 5^e versnelling door het leven moet gaan.

Dat ik ga genieten van alles dat op mijn pad komt, het kan zomaar voorbij zijn.

Dat ik het eeuwenoude gezegde: ‘haastige spoed is zelden goed’ nu wel begrijp.

Dat het moeilijk is om rustig aan te doen, maar niet onmogelijk.

Dat ik weinig heb opgestoken van de cursus mindfulness?!

Dat ik in het NU ga leven want daar gebeurt alles.

 

Ik ben benieuwd naar jullie ‘lessen uit het leven’ en wanneer je het wilt delen kan je dat hieronder doen.